மொட்டுக்கும் விரியாத இதழுக்கும்
இடையில் பிறந்த குழந்தையாய்
உன் புன்னகை!
சிலசமயம் உன்னையே ஒளித்துவைக்க
இயலாமல் இறக்கி வைக்கும்
இடம்பொருளாகவும்
உன் புன்னகை!
அடர்வனத்தின் தொலைதூர
நீர்வீழ்ச்சியின் சத்தங்கள்
உன் மிதமான சிரிப்பின் முன்னாள் ஒன்றுமில்லை !
ஒரு அடர்த்தியான வெயில் பொழுதில்
படபடவென பெய்யும் மழையை போல
உன் இயல்பான சிரிப்புகள் !
எப்போதாவது உன்னைமறந்து
உன் அதிகப்படியான சிரிப்புகள்
ஒரு குயிலின் ஆலாபனையை நினைவுகொள்ளச்செய்கிறது
அதற்குமேலான ஒரு அழகு என்பது
எதவும் இல்லையென என
வார்த்தைகள் வர மறுக்கின்றன !
உன் சிரிப்பு அழகின் முகவரி !